This Ain't Happy Days XXX

Na świecie kryzys, wielkie koncerny plajtują, a przemysł porno zdaje się przeżywać swój renesans. Patrząc po ilości oraz budżetach nowych filmów z wytwórni Hustler można odnieść wrażenie, że nigdy nie mieli się lepiej. Aż ciężko w to uwierzyć, że ten rozkwit w gruncie rzeczy można przypisać przypadkowi. Otóż w głowie kilku producentów pojawiła się myśl o stworzeniu parodii serialu, do którego zatrudniono by kilka młodych, ale znanych aktorek porno. Nikt jednak nie przewidział, że ten pomysł stanie się już wkrótce przysłowiową "kurą znoszącą złote jaja". Jako, że w USA w latach 50', 60', 70' i 80' aż się roiło od megapopularnych seriali, coraz to nowe projekty zaczęły powstawać lawinowo. Oczywiście nie zawsze film spełniał pokładane w nim nadzieje, ale mimo wszystko udało się zapewnić coś bardzo istotnego - równy, wysoki poziom. Na tą chwilę doczekaliśmy się już ponad dziesięciu porno parodii i profesjonalizm twórczy daje o sobie znać.



Tym razem sięgnąłem po film stworzony przez Axela Brauna. Zatrzymajmy się chwilę przy tym nazwisku. Axel jak z pewnością wiecie jest synem legendarnego człowieka w branży pornograficznej - Lasse'a Brauna. Tak, to ten facet, który w znacznym stopniu przyczynił się do zalegalizowania przemysłu dla dorosłych, dzięki czemu teraz możemy się rozkoszować nowymi produkcjami XXX. Jako, że synek wrodził się mocno w tatusia, miłość do nagich kobiet szybka zawładnęła jego sercem. Od 1997 roku Axel kręci kolejne filmy porno i wychodzi mu to nad wyraz dobrze. To, co go wyróżnia na tle wielu innych reżyserów to na pewno pełen profesjonalizm i dbanie o najmniejsze szczegóły. Powierzenie mu roli twórcy "This Ain't Happy Days XXX" wydawało się być strzałem w dziesiątkę. Czy twórca udźwignął jednak starcie z legendą seriali, która aż przez 10 lat gościła w domach milionów telewidzów i doczekała się 2 Złotych Globów?

Muszę przyznać, że amerykanie mają niewątpliwie nosa do tworzenia banalnych rzeczy, które mają w sobie jednocześnie niezwykły magnetyzm. Podobnie było z Happy Days. Fabuła tego serialu była tak szczątkowa, że zaprezentuję ją od razu na przykładzie parodii.



Richie (Alan Stafford), Potsie (Anthony Rosano) i Ralph (Jack Lawrence) to trójka przyjaciół, którzy oddaliby wszystko byleby móc poderwać jakąś fajną dziewczynę. Niestety ta myśl pozostaje jedynie odległym marzeniem, co wprawia naszych bohaterów w ciężką nostalgię. Tym bardziej tracą wiarę w swoje możliwości, gdy na ich horyzoncie pojawia się The Fotz. Fotz już na pierwszy rzut oka wyróżnia się wśród młodych ludzi. Ubrany w kurtkę ze skóry, ze starannie wymodelowaną fryzurą rozpala wszystkie dziewczyny jednym skinięciem dłoni. Dodajmy, że swoją pewność siebie wykorzystuje nałogowo, czerpiąc coraz to nowe wrażenia z podrywów. Nasza trójka przyjaciół postanawia zaryzykować i spróbować porad u mistrza. Fonz chętnie przystaje na propozycję (swoją drogą za pewną "przysługę") i zabiera się do roboty. Pewny siebie chłopak wpierw pozwala obejrzeć "uczniom" jego samego w akcji. Następnego zaś dnia, zaczyna uczyć swoich nowych "podopiecznych" podstaw podrywu. Kiedy już zapoznaje ich z podstawowymi zasadami, przychodzi czas na sprawdzenie teorii w praktyce. O dziwo lekcje u Fotza zaczynają przynosić niesamowite rezultaty. W szczególności Richie okazuje się być niezwykle pojętnym uczniem i już wkrótce umawia się z seksowną panienką na nocną schadzkę do pobliskiej restauracji.
Rodzice Richiego nie są jednak zadowoleni z tak kolosalnej metamorfozy ich syna. Do tej pory był on bowiem niezwykle grzecznym i ułożonym chłopcem, którego cechowała punktualność i spokój. Jednym wyjściem jest poważna rozmowa z Fotzem. Zanim jednak do niej dojdzie w świat trójki przyjaciół wkroczą fantazyjne przygody...



W odróżnieniu od pierwowzoru tutaj na pierwszoplanową rolę wyrósł absolutnie The Fonz. Wcielający się w tą postać Tommy Gunn odwalił kawał znakomitej roboty, a niezłe teksty obdarzyły tą postać niezwykła charyzmą. Znacznie gorzej wypada za to Richie. Aż trudno w to uwierzyć, że w serialu to właśnie Richie wraz z rodzicami stanowili oś napędową produkcji.

Co do samej fabuły to prezentuje się ona średnio. Co prawda znany z dbałości o szczegóły reżyser starał się zafundować jak najwięcej podobieństw względem oryginału, ale nie zawsze się to sprawdza. W szczególności irytuje humor, który niejednokrotnie przyprawia bardziej o irytację, aniżeli o uśmiech na twarzy.

Jeśli chodzi o sceny seksu, to z tym jest różnie. Można wręcz powiedzieć, że doczekaliśmy się dwóch kapitalnych momentów oraz trzech wypełniaczy czasu. Co ciekawe te dwie lepsze sceny to trójkąty. Różnica polega tylko na tym, że raz widzimy w nich Fotza z dwoma partnerkami, a drugim razem znów Ralpha i Potsie z dziewczyną. Jak przystało na parodię cały czas wszystko jest kręcone w sposób rzetelny, ale jednocześnie humorystyczny.
Najgorzej wypadł moim zdaniem finał produkcji. Tutaj bowiem Fotz zabiera się za panią C. (matka Richiego), która do młodszych nie należy. Dodatkowo charakteryzacja postarza aktorkę, co sprawia, że scena spodoba się jedynie miłośnikom mocno zaawansowanych wiekowo kobiet.
Całe szczęście, że twórcy skrócili ten epizod maksymalnie i to pozostałe sceny seksu odgrywają znacznie dłuższą rolę. Tak, nie siedziałem, co prawda na seansie z zegarkiem w ręku, ale wszystkie pikantne sceny są naprawdę nieźle rozbudowane. Dziewczyny chętnie bawią się w porządne obciąganko, czasem zahaczając o deep throat. Jako, że nie ma tu żadnych scen lesbijskich to poświęcono więcej czasu na kilkakrotną zmianę pozycji, jeszcze więcej lizanka i obciąganka, kończąc to obfitymi cumshotami. W całym filmie tylko jedna aktorka zdecydowała się na seks analny, ale wielbiciele tej odmiany penetracji powinny się czuć raczej zadowoleni.
Co do aktorek to wygląd ich oceniam na dobry, choć bez zachwytów. Ocenę zaniża pewnie charakteryzacja, która jest rzetelna, ale celowo zmniejsza urok postaci. O facetach to już w ogóle nie będę się wypowiadał, bo jeden z nich dostał przydział roli jakiegoś wieśniaka z beretem na głowie.



Podsumowując produkcję nasuwają mi się zarówno pozytywy jak i negatywy. Z jednej strony rzetelne rżnięcie i kapitalna rola Gunna, który mógł wykreować niezwykle charakterystyczną postać. Z drugiej strony natomiast widać, że twórcy próbują cały czas powielać schematy z Not The Bradys XXX. To właśnie tamta produkcja była modelowym przykładem jak połączyć rewelacyjny humor z zapadającymi w pamięć scenami seksu. Na sukces Bradys pracowała jednak perfekcyjna obsada, składająca się z kultowych aktorów i ślicznych, młodych aktorek. Sukces ten będzie bardzo ciężko powtórzyć... Nie zmienia to jednak faktu, że dwugodzinny seans minął mi bardzo szybko i z czystym sumieniem polecam omawiany film.

Trailer:

Dodaj komentarz:
Musisz być zalogowany, aby dodać komentarz